نقش معنویت در مراقبت های پرستاری و کاربست آن در بیمارستان ها و مراکز درمانی

یا مَن اِسمُه دَواء وَ ذکرُه شفاء پرداختن به نیازهای معنوی، جزء ضروری مراقبت کل­نگر در پرستاری شناخته می­شود. معنویت، بعدی از انسان تعریف شده است که به افراد احساس بودن را با کیفیت­هایی نظیر فطرت، ظرفیت برای دانستن درونی و منبع تقویتی، تجربه ذهنی مقدس، تعالی فرد به سوی ظرفیت عشق و دانش بزرگ­تر، یافتن معنایی برای موجودیت فرد که محور هر موجودی است، به انسان القا می­کند. هم چنین، مجموعه­ای از ارزش­ها، نگرش­ها و امیدهایی دانسته شده است که با هستی برتر ارتباط دارد و زندگی فرد را هدایت می­کند و به ویژه با تجاربی از زندگی که فرد را به آستانه عدم قطعیت می­­کشاند، مرتبط است. وقایع زندگی اتفاقاتی منحصر به فرد هستند و پاسخ­های معنوی را بر می­انگیزند. در این میان وقایع معنوی که پاسخ معنوی در بیماران را بر می­انگیزد، می­تواند فرصتی برای تأمین مراقبت معنوی توسط پرستاران باشد. در طول دوران بیماری، پرستاران به راحتی در قلمرو خصوصی بیماران پذیرفته می شوند. از این رو، باید قادر باشند به راحتی به مسائل معنوی بپردازند. در این پژوهش نگارنده بر آن است تا به «تبیین نقش معنویت در مراقبت­های پرستاری و کاربست مداخلات پرستاری برای بیماران بستری در بیمارستان­ها و مراکز درمانی» بپردازد.